İki nefes arasında bir ömür süreriz. Sürer aldığımız nefesler sayısınca zamana ve mekana sığdırılmış ömrümüz. Uzun ince bir yolda iki kapılı bir handa iki kapılı bir handa yolculuktayız- gündüz ve dahi gece… İkilikler dünyası. Önce bebek sonra ceset oluruz.
Dönüyor devran, hayata hem dayan hem davran. An’ın anne babası olmadan önce An’ın çocuğu ol. İnsanalr plan yapar Tanrı gülermiş. “Yarın yarın diyerek şu yan kesici nefs ömürleri aşırır durur / bütün ömrün bugündür , sen o yan kesicinin vadesine kanma” der Mevlana. Demem o ki dem bu demdir. Geçmişe kinlenip geleceğe kaygılanma. Her vaktin yazılmış bir hükmü vardır (Rad suresi 38). Hikmet sahibi yani sağlam muhakeme sahibiysen eminsindir. Hayat zorlar hepimizi .Emin olmak zihinsel dinginlik ve korkudan beri olmaktır. Gözün akıyla karası kadar birbirine kardeştir hayat ve ölüm (Hz. Ali). Sanırız ki dümdüz bir çizgidir ömür, inişsiz, çıkışsız, çukursuz, zirvesiz. Ya hep ağlanır ya da hep gülünür, iyi hep iyidir, kötü hep kötüdür. Doğuyorsa hala bebekler ümit var demektir insanoğlundan. Oysa yin/yang benzetimiyle celâl cemâl dengesindedir ömür. İyide kötülük, kötüde iyilik izleri bulunur. Mühim olan senin hangisine yol vereceğindir. Kimin yolunu açarsan o yöne akar ömrün. İyilik et iyi hisset, ruhun gülsün.
Tam yatmasın aklın hiçbir şeye
Neler çıkar karşına kim bilir yarın
Bu karanlıktan başka bir karanlık
Bu sabahtan başka bir sabah //Ömer Hayyam