ÖMÜR DEFTERİNDEN DÜŞTÜ YAPRAKLAR

 

Hayrettin DURMUŞ

 

 

Saçlarıma bir bir dolarken aklar

Ömür defterinden düştü yapraklar

Sırrımı bölecek kara topraklar

Nazlı yâr yaşımı silecek sanma.

 

Artık gemileri yaktığın zaman

Son kez yolculuğa çıktığın zaman

Çaresiz, semaya baktığın zaman

Dostlar yardımına gelecek sanma.

 

Gün gelir kesilir insanın canı

Bu dünyada bırakırsın paranı

Sarmak için onulmayan yaranı

Tabipleri derman olacak sanma.

 

Bel bağlama zemherinin yazına

Namertlerin güvenilmez sözüne

Heves etme Nemrutların izine

Dünya kötülere kalacak sanma.

 

Duyulacak elbet Sur’un nefesi

Açılacak kabirlerin kafesi

“Nefsi nefsi” diye çırpınan sesi

Rabbimden başkası bilecek sanma.