Bahar aylarında bir başkadır, Hıdırlığın havaları,

Pembe Çiçeğe bürünür, müjdeci badem ağaçları,

Kayalarda şarkı söyler Afyon'un bin bir çeşit kuşları…

 

Uçuşur kelebek,  arı; doluşur, börtü böcek, karınca,

Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince…

 

Açsın sarıçiçeğini, uyandır gizeminden Sarıkız dağını,

Yeşillensin Keltepe, ‘’Kent ormanı’’ desin, değiştirsin adını,

Çıkar yaylaya; köylüsü,  koyunu, kuzusu, çobanı.

 

Doğsun güneş ufuktan, sıcağa boyasın her yanı iyice,

Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince…

 

 Mor beyaz, Afyonspor renkleri ile bezenir gelincik tarlası,

Akarçay alır zümrüt rengini, nazlı nazlı salınır, coşkun akar akarı,

Çılgınca yeşile boyanır, çayırları; serpme kayalı, ilginç ovası.

 

Dağları şehrine bağlayan doğa, kıpırdanır can gelir kalbine.

Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince.

 

 Ot kazmaya diye çıkar kadınları, çapalarken tarlayı,

İlibada, tekesakalı, yemlik, kuzukulağı, doldurur torbayı,

Şepitleri açıverin, odunun ateşinde; çatılınca sacayağı,

 

Yumurtayla taze soğanı dürer;  afyonu da katıp otların içine

 Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince…

 

 Uğur böcekleri, konsun dağlarına, ellerine getirsin, uğuru, şansı,

Adine pilavında, yağsın bereketli yağmuru, cıvıldasın çocukları,

Yakılınca Hıdırellez’de bahar ateşi, gökleri bulur dumanı…

 

Atlar alevden, yaşlısı genci; dökülür günahları, gâvura küfür edince!

Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince.

 

Afyonkarahisar Kalesi;  tuz basmış acısına bekler baharları,

Şehrini koynunda saklamaktır bunca uğraşısı, sabırların taşı,

Ay ile yıldızın bağrında, kahramanca, şanlıca yansıtır aydınlık ışığı…

 

Dalgalandıkça surlarında bayrağım, yaşarız onurla, gururla, ülkece…

Bahar ayları gelince, güzelleşir memleketim kendince…

 

Mürşide AYHAN