Okul sıralarından geçenler pek çok anılarıyla beraber o günleri yaşıyorlardır mutlaka. Acaba kaç kişi mezun olduktan sonra okulunu ziyaret etti, sınıfındaki sırasına oturdu? Bu öğretmenler gününde “Sıralar” derken değerli öğretmenlerimizin Öğretmenler Gününü kutluyorum. Öğretmensiz ne okulun ne de sıraların anlamı var. Haydi, o günleri bir daha hatırlayalım.
SIRALAR
Senin sıran hangisi?
Önde ki, ortada ki, gerideki?
Her yıl sıralanır dizi dizi,
Belki de senden çok dinledi dersini.
Dile gelse de söylese o sıralar,
Unuttuğun her şeyi bir bir sıralar.
Her öğrenciden bir anı,
Yer yer karalı her yanı,
Sen de kazıdın mı âşık olup sıranı?
Belki burada sardın ilk gönül yaranı?
Sınıfa ilk geldiğin günün,
Hâlâ aklında mıdır bugün?
Neler öğrendin, kim bilir günbegün?
Saydın mı kaç yıl geçti? Sanki daha dün...
Ah! Gözyaşlarıyla ıslanan sıralar,
Ne cahildin değil mi, o sıralar?
Kimseye kaptırmamak için yerini,
Belki de o gün verdin ilk mücadeleni.
Ya da haklıydın, anlatamadın derdini,
Hasta olup kötü hissettikçe kendini,
Elini yastık edip, yattığın sıralar,
Çaresiz kalıp, destek aradığın o sıralar.
Mevsimleri yaşadın, çabuk geçse dedin yıllar,
Bazen koşarak geldin, belki geri geri gitti adımlar.
Nasıldı derslerin? Sözlüler, yazılılar...
Anlatıyor musun çocuklarına? Canlanınca anılar.
Daha dün gibi yıllar birbirini kovalar,
Nice alın teriyle, az mı ıslandı o sıralar?
Ortak oldu birçok sırrına,
Sen de yazdın mı kopyaları sırtına?
Hiç pişman oldun mu çok çalışmadığına?
Yoksa başarıp erdin mi muradına?
İstesen de yok artık, her şey o sıralar...
Senin kahrını çok çekti bu sıralar...
Yıllar sonra bir bir itiraflar başlar,
Meğer güvenilen dağlara yağmış karlar,
Geri kalmış saatini çalıştırsan da artık neye yarar?
Anıların seni dört bir yandan sardıkça sarar.
Geç kaldıkça bekledi hep seni o sıralar,
Bak unutmamışsın, aklına geldi bu sıralar…
Mürşide OKLU AYHAN
