Gözümüz yollarda…  Nerde kaldın ey Nevbahar?

Küstürdük mü seni? Gözünü seveyim, nedir bu havalar?

Kuşların cıvıltısı, hani çocuklar?  Sessizliğe gömüldü parklar,

Hoyratça harcadık seni, biliyorum bize çok öfken var.

 

Etme nazın, ne olur etme!.. Yeter bu kadar!

Hadi gel artık, baharı müjdeleyesim var.

 

Bulaştırdık başımıza korona denen virüsü,

Gönüller çöküyor, acı veriyor yitenlerin üzüntüsü,

Kale yaptık sığındık evlerimize, yaşam bir ömür törpüsü,

Büründük umudun örtüsünü, diledik dualarımızın kabulünü,

Sevgiler ekecektim, bekliyor tarlalar, ovalar.

Çıkıp dışarılara, kırlarda deli gibi koşasım var,

 

Sabahların üzgün, akşamların süzgün

Ne güzel günlerin olacaktı, kendine özgün

Bahçeler yasta, ağaçlar, kırgın; çökkün,

Dallarında hamd ve şükür yine açsın, yeni sürgün…

 

Göstersen aydınlık yüzünü azar azar,

Bahar geldi diye türküler söyleyesim var.

 

Gelincikler olsun artık allı gelin,

Gökkuşağı’nı sar beline, ver ılık elin,

Çağlasın içimde çağıl çağıl nehirlerin,

Vursun başına, dolsun yüreğine sevenlerin,

 

Bağırmak istiyorum avazım çıktığı kadar,

Bahar geldi diye, halayda mendil sallayasım var.

 

Her şey sende canlanır, yeniden doğar,

Nemli gözlerin doğayı zümrüde boyar,

Bülbülün nağmesi, gülün hevesi her yeri sarar,

Toprak doyar, ekin doyar, insan doyar.

 

Sabreden dervişler kadar koca bir yüreğim var.

Kara bulutların arkasından çıkıp gelecek bahar…

 

Mürşide OKLU AYHAN